دکتر اوتو واربورگ تفاوت اساسی بین سلولهای سالم و سلولهای سرطانی را نشان داد. هر دو از انرژی ناشی از قند گلوکز استفاده می کنند، اما سلول سالم نیاز به اکسیژن برای ترکیب با گلوکز دارد، در حالی که سلول های سرطانی بدون اکسیژن گلوکز را در هم می شکنند،
درنتیجه تنها یک پانزدهم انرژی از هر مولکول گلوکز، نسبت به ترکیب با سلول طبیعی تولید می شود. به همین خاطر است که سلول های سرطانی چنین اشتهایی برای قند دارند، و همچنین افرادی که مقادیر بیش از حد قند مصرف می کنند، استعداد بیشتری برای ابتلا به سرطان دارند. سرطان را می توان با اکسیژن و یا مواردی که اکسیژن را آزاد می کند (همانند آب آلکالاین) کنترل کرد. درمان با اکسیژن یکی از پر کاربردترین درمان سرطان در سطح جهانی می باشد. زیرا تامین اکسیژن در بی خطر کردن سلول های سرطان – چیزی که نمی تواند با آن انطباق زیستی برای زنده ماندن را انجام دهد- موثر است. از نظر بالینی نشان داده شده است که گسترش یا متاستاز سرطان به طور مستقیم با مقدار اکسیژن در اطراف سلول های سرطانی متناسب است. اگر اکسیژن بیشتر باشد، گسترش سرطان به آرامی انجام می گیرد.
اکسیژن کمتر باشد، سرعت گسترش سرطان افزایش می یابد. اگر سلول های سرطانی به اندازه کافی اکسیژن بگیرند ، خواهند مرد (سلول های سرطانی ناهوازی می باشند).آب آلکالاین اتم اکسیژن اضافی در قالب یونهای هیدروکسیل (OH-) را فراهم می کند که نه تنها سرعت گسترش سرطان را کاهش می دهد، بلکه سلول های سرطانی را از بین می برد.
.
.
.
.
.
لطفا درباره مطلب( نظر ، انتقاد ، پیشنهاد) بدید
ممنون از بازدیدتون